Δυο πόλεις, δυο μπάνια. Μικρές ομοιότητες και διαφορές...

Κυριακή πρωί, Αθήνα.
Σηκώνομαι γύρω στις 10, γρήγορο ντουζάκι, φοράω το μαγιό μου, παρεό κι ένα μπλουζάκι, παίρνω την αγαπημένη μου τσάντα θαλάσσης, ρίχνω μέσα πετσέτα, αντηλιακό, πορτοφόλι, καπέλο κι ένα βιβλίο και βγαίνω από το σπίτι. Ανοίγω την κλειδαριά του αμαξιού μου και με την χαρακτηριστική άνεση του έμπειρου οδηγού κάθομαι πίσω από το τιμόνι. Στο ράδιο εναλλάσσονται οι σταθμοί Love, Κόσμος, Galaxy και Δίεση. Σύντομη στάση στο "Γρηγόρης μικρογεύματα - Coffeeright" για τον αγαπημένο freddo decaf cappuccino και βουρ για την Αττική Οδό. Μετά από 1 ώρα και κάτι βρίσκομαι στο Πόρτο Γερμενό. Η κίνηση στα στενά απίστευτη. Κόσμος παντού. Αλλά μια ματιά στα πολλά υποσχόμενα πράσινα νερά της θάλασσας και λέω "χαλάλι, το αξίζει". Αφού βρίσκω λίγο χώρο, ανοίγω την ομπρέλα και κάθομαι από κάτω για να απολαύσω τις τελευταίες γουλιές του καφέ μου. Πριν ζεσταθώ πολύ και αφού έχω βάλει το απαραίτητο αντηλιακό, κάνω το πρώτο βήμα προς το νερό. Δροσερό, καθαρό, λαγαρό. Με την πρώτη βουτιά, νιώθω πως το νερό που βρέχει το πρόσωπο, τα μαλλιά και την επιδερμίδα μου ξεβγάζει από πάνω μου όλη την κούραση, το άγχος και την ένταση της εβδομάδας. Μετά από αρκετά μπες-βγες και μερικές σελίδες βιβλίου ή κουβεντούλα με την παρέα μου, το στομάχι αρχίζει να προειδοποιεί για το αναγκαίο. Ταβέρνα λοιπόν. Μαρίδα, πατάτες, σαλάτα, γάβρος, χόρτα, μπύρα και άλλες τέτοιες λιχουδιές που βάζουν την υπογραφή τους στο καλοκαίρι.
Με το στομάχι γεμάτο, την καλύτερη διάθεση και τις μπαταρίες φορτισμένες για άλλη μια εβδομάδα μπαίνω στο αμάξι και ξεκινάω για το σπίτι.
Πέμπτη πρωί, Long Island, NY.
Σηκώνομαι γύρω στις 10, γρήγορο ντουζάκι, φοράω το μαγιό μου, μια φούστα κι ένα μπλουζάκι, παίρνω μια τσάντα (η αγαπημένη μου βρίσκεται στην Αθήνα!), ρίχνω μέσα πετσέτα, αντηλιακό, πορτοφόλι, καπέλο, βιβλίο, εισιτήρια και πρόγραμμα τρένου και βγαίνω από το σπίτι. Αρχίζω να προχωράω προς τον σταθμό. Στο ράδιο του κινητού εναλλάσσονται οι σταθμοί PLJ, Lite FM και Fresh. Γρήγορη στάση στα Dunkin' Donuts για τον small iced decaf cappuccino και βουρ για το τρένο. Μετά από 50 λεπτά βρίσκομαι στο Penn Station κι ετοιμάζομαι να επιβιβαστώ στο τρένο προς Long Beach. Άλλα 50 λεπτά σε αυτό το τρένο, ένα 10λεπτο περπάτημα και βρίσκομαι στην "δημόσια" παραλία του Long Beach. Πληρώνω 10$ και περνάω κάτω από ένα γεφυράκι για να βρεθώ μπροστά στον Ατλαντικό Ωκεανό. Μια τεράστια παραλία απλώνεται αριστερά και δεξιά (δεν το λένε τυχαία Long Beach!) με λευκή, ψιλή άμμο. Το αεράκι φέρνει στην μύτη την μυρωδιά της αλμύρας και του ιωδίου, ενώ η βοή των κυμάτων, ξεχασμένη μουσική στ' αφτιά μου. Απλώνω την πετσέτα, τοποθετώ νερό και τσάντα σε βολική απόσταση και κοιτάζω γύρω μου με βλέμμα ερευνητικό. Μερικοί προνοητικοί έχουν φέρει τις καρεκλίτσες και τις ομπρέλες τους. Άλλοι, ψυγειάκια με παγωμένες μπύρες και αναψυκτικά. Άλλοι, κουβαδάκια και φτυαράκια για τα παιδιά. Συνεχίζοντας την έρευνα, βλέπω πως υπάρχουν ανά ένα χιλιόμετρο περίπου, ψηλοί αμμόλοφοι με δυο καρέκλες στην κορυφή - το παρατηρητήριο των ναυαγοσωστών. Τέσσερις σημαίες, 2 κόκκινες και 2 πράσινες, καθορίζουν τα όρια έξω από τα οποία δεν επιτρέπεται να κάνεις μπάνιο. Ξαπλώνω για λίγο στην πετσέτα και απολαμβάνω τον ήχο των κυμάτων, τον φρέσκο αέρα και τον καυτό ήλιο. Πριν ζεσταθώ πολύ και αφού έχω βάλει το απαραίτητο αντηλιακό, κάνω το πρώτο βήμα προς το νερό. Δροσερό, καθαρό αλλά θολό από την συνεχώς αναδυόμενη άμμο. Τα ψηλά κύματα ανεβάζουν την αδρεναλίνη μου και αρχίζω να νιώθω σαν 10χρονο που δεν γνωρίζει από φόβο ή κίνδυνο. Για την επόμενη μια ώρα παίζω, βουτάω, πηδάω, κάνω body surfing, παλεύω με τα κύματα και πίνω τουλάχιστον 1 λίτρο νερό! Κάθομαι καμιά ώρα ακόμα στην παραλία για να στεγνώσω, να χαλαρώσω και - επιτέλους- να πάρω λίγο χρώμα. Κάπου εδώ το στομάχι αρχίζει να προειδοποιεί για το αναγκαίο. Diner λοιπόν. Hamburger, τηγανητές γλυκοπατάτες, πίκλες, coleslaw, milkshake και άλλα τέτοια, που ουδεμία σχέση έχουν με το κλείσιμο μιας καλοκαιρινής μέρας στην παραλία!
Με το στομάχι γεμάτο, την καλύτερη διάθεση και τις μπαταρίες φορτισμένες για 2 βδομάδες(!) ξεκινάω για το σπίτι. 18.37 επιβίβαση στο τρένο του Long Beach. 19.04 αλλαγή στην Jamaica. 19.36 άφιξη στο Penn Station. 19.47 αναχώρηση με το οικείο πια τρένο προς Port Washington, την εξοχή μου.