Αφιερωμένο...

Ξανά στην άνετη "πολυθρόνα" του αγαπημένου μου ψυχολόγου, το τρένο, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται για τις διαπροσωπικές σχέσεις της ζωής μου.

Αφορμή μια video-κλήση με δύο ανθρώπους που στο μυαλό μου είχαν πάρει μια νοσταλγική θέση ανάμεσα σε όσα έζησα σαν παιδί. Δυο συμμαθήτριες του δημοτικού, δυο φίλες, δυο αδερφές τότε, που η ζωή τα έφερε έτσι και χωριστήκαμε νωρίς - στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου. Ένα δυνατό γεγονός, μια μετακόμιση, η αλλαγή περιοχής και σχολείου και ο δρόμος μου πήρε άλλη κατεύθυνση.
18 χρόνια μετά, μια απλή video-κλήση με κάνει να νιώσω ξανά παιδί, έτοιμη, με την σάκα στους ώμους να ξεκινήσω για το σχολείο. Βλέποντας τα δυο πρόσωπα, κολλημένα μαζί για να χωρέσουν στο πλάνο της κάμερας, δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω και με δυσκολία συγκράτησα τα δάκρυα - χαράς και νοσταλγίας.
Εικόνες από το παρελθόν πλημμύρισαν το μυαλό μου και το μόνο που ήθελα ήταν να βρεθώ ανάμεσα στα δυο πρόσωπα, πρόσωπα τόσο οικεία, τόσο αγαπημένα, τόσο ξεχασμένα... Μετά τα πρώτα πέντε λεπτά γρήγορης ανασκόπησης των χρόνων που περάσαμε χώρια, αρχίσαμε να μιλάμε σαν να ήμασταν μαζί εχτές, σαν να πίναμε καφέ στο σπίτι της ρεματιάς.

Αφήνοντας πίσω την οικογένεια, το σπίτι, τους φίλους, την σχέση, την ζωή σου και ταξιδεύοντας τόσο μακριά σου δίνεται η ευκαιρία, καλώς ή κακώς, να αξιολογήσεις, να επαναπροσδιορίσεις και να αποδείξεις αλλά και να σου αποδείξουν πόσο δυνατές είναι οι διαπροσωπικές σου σχέσεις. Είτε είναι ο πατέρας σου, είτε τα ξαδέρφια σου, είτε η κολλητή σου παρέα, είτε οι συνάδελφοι, είτε ο έρωτας της ζωής σου, όλοι μα όλοι, ακόμα κι εσύ ο ίδιος, περνάτε το τεστ της ξενιτιάς, της απόστασης, της διαφοράς της ώρας, της θυσίας, της λησμονιάς. Ένα τηλέφωνο, ένα e-mail, ένα γράμμα, μια κάρτα, ένα sms, μια απόδειξη της σκέψης, της αγάπης είναι αρκετά για να περάσεις το τεστ! Ίσως χρειαστεί να ξενυχτίσεις, ίσως χρειαστεί να βάλεις ξυπνητήρι για να ξυπνήσεις νωρίτερα, ίσως χρειαστεί να βγεις από την βόλεψή σου αλλά σίγουρα αξίζει να το κάνεις αν το αποτέλεσμα είναι να δείξεις πόσο σημαντικός είναι ο άλλος για σένα. Θα δώσεις χαρά, θα δώσεις κουράγιο, θα δώσεις δύναμη και φυσικά επειδή σ' αυτήν την ζωή ό,τι δώσεις θα πάρεις (αν και κλισέ, πράγματι έτσι είναι!) αν όχι ταυτόχρονα σίγουρα όμως, θα πάρεις δύναμη, χαρά κι αγάπη σε πολλαπλάσιο βαθμό.
Οι δυο φίλες, λοιπόν, από το παρελθόν μου με έκαναν με τον τρόπο τους να νιώσω σημαντική και ξεχωριστή. Κι εκείνες σημαντικές και ξεχωριστές θα είναι για μένα... όπου κι αν βρίσκομαι.