Ημερήσια εκδρομή... στην πόλη!

Τις Πέμπτες έχω ρεπό από την δουλειά και προσπαθώ να κάνω πράγματα που με γεμίζουν και με ευχαριστούν. Αυτήν την Πέμπτη, βλέποντας τον πρωινό ήλιο αποφάσισα να εξερευνήσω λίγο το Manhattan. Φόρεσα ρούχα που φωνάζουν καλοκαίρι, ψηλά παπουτσάκια, την καλύτερή μου διάθεση και πήρα τον δρόμο για το γνωστό ταξίδι με το τρένο.

Στο τρένο προσπαθούσα να σκεφτώ που να πάω μόλις φτάσω στην πόλη. Στην "πόλη", the "city"... έφτασα κι εγώ στο σημείο να αποκαλώ το Manhattan "πόλη" ή "city" όπως κάνουν οι υπερόπτες Νεοϋορκέζοι, λες και είναι η μόνη πόλη στον κόσμο! Το μόνο μέρος που όταν το αποκαλούν "city" πρέπει να καταλαβαίνουν όλοι (ακόμα και οι ανίδεοι τουρίστες) ότι εννοούν το Manhattan. Όχι το Queens ή το Brooklyn που είναι δίπλα, μόνο το Manhattan... the city! Ίσως το Manhattan έχει πάρει τόση δύναμη γιατί όλοι από τα γύρω "προάστια" προσπαθούν απεγνωσμένα να φτάσουν όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτήν την πόλη. Διαμερίσματα, καριέρες, φιλίες, σχέσεις - ρομαντικές ή μη - όλοι θέλουν να χτίσουν την ζωή τους μέσα από τα τείχη αυτού του "παλατιού" λες και αν τα καταφέρουν θα έχουν πραγματοποιήσει ένα μέρος του Αμερικανικού ονείρου!
Φτάνοντας στο Penn Station και ανεβαίνοντας τις σκάλες προς τους 34 δρόμους συνειδητοποιώ ότι η πρώτη καταιγίδα της ημέρας έχει πιάσει τον κόσμο απροετοίμαστο! Τουρίστες και ντόπιοι σπρώχνονται βρεγμένοι για να βρουν ένα σημείο κάτω από το υπόστεγο της εισόδου του σταθμού, ενώ οι παρεξηγήσεις και οι καβγάδες δεν αργούν να έρθουν. "Σαν να είμαι στην Αθήνα" σκέφτομαι και πιάνω μια γωνιά για να περιμένω κι εγώ να περάσει η μπόρα. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα για την Νέα Υόρκη είναι ότι ακόμα και αν κρατάς ομπρέλα (την οποία δειλά αλλά σοφά είχα βάλει στην τσάντα μου!) σε μια τέτοια καταιγίδα δεν υπάρχει περίπτωση να μην βραχείς! Καθώς στέκομαι και περιμένω να κοπάσει η μπόρα, αποφασισμένη να μην μου χαλάσει η διάθεση, λέω να προχωρήσω μέχρι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το MoMA (Μuseam of Modern Art), στους 53 δρόμους μεταξύ 5ης και 6ης λεωφόρου.
Το ανακαινισμένο μουσείο αποτελείται από 6 ορόφους, οι περισσότεροι από τους οποίους φιλοξενούν εκκεντρικά εκθέματα, φωτογραφίες, εκτυπώσεις, γλυπτά, πίνακες, ταινίες μικρού μήκους, σχέδια και αρχιτεκτονικά μοντέλα. Σίγουρα δεν είμαι κριτικός τέχνης και σε καμία περίπτωση δεν θα προσπαθήσω να προσεγγίσω την σκέψη, τα συναισθήματα ή το όραμα των καλλιτεχνών αλλά προχωρόντας στα τεράστια δωμάτια και βλέποντας τι μπορεί να θεωρηθεί τέχνη αναρωτήθηκα για μια στιγμή αν μπορώ κι εγώ να αυτο-αποκαλεστώ καλλιτέχνης και να στοιχίσω στο πάτωμα ό,τι παλιό, χρησιμοποιημένο βρω στο σπίτι της γιαγιάς μου. Από άδεια μπουκάλια απορρυπαντικών μέχρι παλιές καρέκλες και ακέφαλες κούκλες... Από σκισμένα παπούτσια μέχρι καμμένα κατσαρολικά και σκοροφαγομένες κουβέρτες! "Waste Not" ονομάζεται το έργο και το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι το "σύνδρομο του πολέμου" που συναντάς στο σπίτι το γιαγιάδων μας που έχουν αισθανθεί τον πόνο, τον φόβο και την ανασφάλεια του πολέμου.

Τα leggo όμως, το ελατήριο slinky και το κρεμασμένο κουστούμι στο τοίχο, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αν έχουν καν κάποιο βαθύτερο νόημα!
Φεύγοντας με δεκάδες απορίες από το μουσείο ένιωθα να απέχω από τις τέχνες λίγο πιο πολύ από ότι όταν μπήκα και αμφιβάλλω αν αυτός είναι ο σκοπός των μουσείων...
Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα και αφού γλίτωσα άλλη μια μπόρα μέσα στο μουσείο, πήρα το μετρό για downtown, East Village. Έφαγα σε ένα λιβανέζικο μαγαζί και έπειτα βόλτα στην Lower East μεριά την ώρα που βασιλεύει ο ήλιος. Μπαράκια σε κάθε γωνία, στενά, σκοτεινά και με τις πιο "δεν βαριέσαι" διακοσμήσεις που έχω δει! Δεν ξέρω αν η ακόμα μια καταιγίδα ανάγκασε τους περαστικούς να μπουν στα μαγαζιά αλλά στις 7 το απόγευμα ήταν όλα γεμάτα με εύθυμες παρέες που προφανώς είχαν ήδη πιει κάτι παραπάνω! Από την άλλη, η Νέα Υόρκη λένε ότι είναι η πόλη που ό,τι ώρα βγεις έξω για ποτό δεν θα είσαι ποτέ ο πρώτος!

Το πρώτο σκοτάδι στην άγνωστη για μένα περιοχή διέταζε να πάρω το δρόμο της επιστροφής. Με χιλιάδες καινούριες εικόνες στο μυαλό μου και το συναίσθημα ενός ευτυχισμένου μικρού εξερευνητή κατέβηκα στο μετρό για να γυρίσω στην εξοχή!