Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Βόηθα Θεέ μου

Δεν είναι trailer καινούριας ταινίας, δεν είναι σκηνές που θα δούμε σε μια γιγαντοοθόνη στα προσεχώς μιας κωμωδίας... Δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα που ζουν άνθρωποι που μέχρι πριν την 11η Μαρτίου ζούσαν ανυποψίαστοι τις ζωές τους. Πήγαιναν στις δουλειές τους, πήγαιναν για ψώνια, σχολείο, μαγείρεμα, κούρεμα, παιχνίδι, διάβασμα, βόλτες και γενικά έκαναν ό,τι κάνουμε όλοι... Μέχρι εκείνη την μέρα. Και τώρα - όσοι σώθηκαν- προσπαθούν να ζήσουν μέσα από τα συντρίμμια, μέσα από την απώλεια, τον χαμό, τον πόνο και τον φόβο. Κατεβάζουν το κεφάλι και (υποθέτω) προσεύχονται να σωθούν κι απ' τα χειρότερα... από τα μολυσμένα με πυρηνικά γάλατα, από το μολυσμένο με πυρηνικά νερό, από τον μολυσμένο με πυρηνικά αέρα, από την μολυσμένη με πυρηνικά αβέβαιη καθημερινότητά τους.
Ας προσευχηθούμε κι εμείς για αυτούς τους ανθρώπους και τα παιδιά, να βρουν την δύναμη να ζήσουν, να βρουν την δύναμη να ξαναρχίσουν, μα ας προσευχηθούμε κυρίως να τους βοηθήσει ο Θεός...