Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!

"Πραγματικό Γεγονός #908. Στην Αθήνα, Ελλάδα, το δίπλωμα οδήγησης μπορεί να αφαιρεθεί, βάσει νόμου, αν ο οδηγός θεωρηθεί είτε "άπλυτος" είτε "ανεπαρκώς ντυμένος".
Αυτό διάβασα μόλις άνοιξα το καπάκι ενός μπουκαλιού Snaple (ιδιαίτερα δημοφιλή αναψυκτικά τσαγιού). Για μερικά δευτερόλεπτα γέλασα... μέχρι που να ξυπνήσει, δηλαδή, ο φανατικός Ελληναράς που κρύβω μέσα μου! Το ξαναδιαβάζω προσεκτικά και προσπαθώ να σκεφτώ...
α. κατάλαβα καλά;
β. ισχύει κάτι τέτοιο;;
Και βέβαια κατάλαβα καλά - και βέβαια δεν ισχύει κάτι τέτοιο!
Πόσα άλλα τέτοια μικρά σχόλια και "πραγματικά γεγονότα" έχουν ειπωθεί για την Ελλάδα, μειώνοντας όλους μας και μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια χώρα/ανέκδοτο για τον υπόλοιπο κόσμο; Φέρνοντας, όμως, στο μυαλό συζητήσεις και κατηγορηματικά σχόλια που έχω ακούσει εδώ από "'Ελληνες" για την χώρα μου, πώς είναι δυνατό, σκέφτομαι, να μας στηρίξει ο ανίδεος Αμερικάνος; Όταν ακούς από τους "Έλληνες" κουβέντες όπως...
"Αα, η Ελλάδα... η πιο χάλια χώρα, τι να κάνεις εκεί; Να πίνεις καφέδες και να παίζεις τάβλι όλη μέρα στα καφενεία;"
"Δεν ξαναπατάω στην Ελλάδα! Τι να πάω να κάνω με τους κομπλεξικούς;" Και άλλα τέτοια σχόλια που προσβάλουν τον τόπο που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν (έστω για λίγο) αλλά και απαρνήθηκαν με ευκολία.
Και ερωτώ... "Αφού έφυγες από την Ελλάδα στα 10 σου και από τότε έχεις πάει 5 καλοκαίρια, για 3 βδομάδες, μέσα στα 30 χρόνια, πού ξέρεις τι είναι η Ελλάδα; Πού ξέρεις τι κάνουν οι Έλληνες και ποιοι είναι αυτοί που περνάνε την μέρα τους στα καφενεία; Μέσα σε (κάτσε να υπολογίσω) 105 διάσπαρτες μέρες(!) τί μπορείς να καταλάβεις για την ζωή, την ιδιοσυγκρασία, το φιλότιμο του Έλληνα; Για την συμπόνοια του και την φιλανθρωπία του; Για το πνεύμα του και την εφευριτικότητα του; Για την υπομονή του και την εργατικότητά του;" Και, τελικά, ερωτώ... "Ποιος είναι ο κομπλεξικός;"

Βέβαια, δεν λέω. Έχουμε κι εμείς τα στραβά μας, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος! Τουλάχιστον γνωρίζουμε καλά τι θα πει οικογένεια, αλληλοστήριξη, σεβασμός και κληροδότηση αξιών. Γνωρίζουμε καλά τι θα πει εμπιστοσύνη, φιλία και συντροφικότητα. Γνωρίζουμε καλά τι θα πει παράδοση και έθιμο. Γνωρίζουμε καλά πως το χρήμα είναι μέσο διαβίωσης και όχι αντικείμενο λατρείας. Γνωρίζουμε καλά πως δουλεύουμε για να ζούμε και δεν ζούμε για να δουλεύουμε. Και τέλος, γνωρίζουμε καλά (και είμαστε περήφανοι γι' αυτό!) πώς να περνάμε την μέρα μας καλά, με τα πολλά ή με τα λίγα.
Όλα αυτά σκέφτομαι και εξαγριώνομαι με όλους αυτούς που δηλώνουν ψευτοπερήφανα "Έλληνες του εξωτερικού" αλλά στην πρώτη κουβέντα που θα κάνουν για την Ελλάδα έχουν να εξαπολύσουν μόνο κατηγόριες και πικρίες για τους ανθρώπους και μια χώρα, στην οποία μάλλον δεν θα ήταν ικανοί να τα βγάλουν πέρα...