Η πείνα, η μιζέρια, ο πόνος, οι αρρώστιες κι ο θάνατος είναι πραγματικότητες στις οποίες έχουμε μάθει να κλείνουμε τα μάτια σφιχτά, να γυρνάμε την πλάτη μας, να καθόμαστε στον καναπέ και να γεμίζουμε το κεφάλι μας με τις πιο "ευχάριστες" εικόνες της Πετρούλας και της Τζούλιας!
'Οχι, δεν μπορούμε να αλλάξουμε όλο τον κόσμο, αλλά σίγουρα μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο τουλάχιστον ενός παιδιού...
Παιδιά με ονόματα, μικρά παιδιά με κρυφά όνειρα κι ελπίδες, παιδιά με ψυχή. Αληθινά παιδιά, όχι σενάριο χολιγουντιανής ταινίας!
Ας δείξουμε στα δικά μας παιδιά, στις γενιές που θα κληρονομήσουν αυτόν τον κόσμο, την δύναμη της αλληλεγγύης, την χαρά της προσφοράς, την έννοια της βοήθειας και της συνεισφοράς. Ας δείξουμε στα παιδιά μας να μην γυρνάνε την πλάτη...
Γεια σου Κέλλυ μου!Έτσι είναι!Η ζωή δεν είναι ότι σκουπίδια μας πλασάρει η τηλεόραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξέρεις και κάτι άλλο...θα γίνεις πολύ καλή μανούλα,γιατί έχεις ψυχή και συναίσθημα!
Καλησπέρα Ειρήνη μου, σε ευχαριστώ πολύ! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚελλάκι δες κι αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://hamomilaki.blogspot.com/