Central Park West

Κάθε Δευτέρα έχω διπλή βάρδια στη δουλειά και όπως επιβάλλεται ακόμα και σε αυτήν την καπιταλιστική και ανταγωνιστική κοινωνία, δικαιούμαι μία ώρα διάλειμμα. Έτσι, καιρού επιτρέποντος φυσικά, κάθε Δευτέρα στις 5 το απόγευμα φεύγω από την δουλειά, περνάω από τα Starbucks και κατευθύνομαι προς το Central Park με έναν "tall" καφέ στο χέρι.
Στους 72 δρόμους που βρίσκεται μια από τις εισόδους του πάρκου ξεκινάνε τα γνωστά Strawberry Fields. Στην είσοδο, μαζεμένοι πλανόδιοι πουλάνε παγωτά, γρανίτες, μπλούζες και καπελάκια με τα διάφορα λογότυπα της Νέας Υόρκης αλλά και φωτογραφίες. Φωτογραφίες του Central Park, του Manhattan, του John Lennon και την τελευταία αυτή εβδομάδα φωτογραφίες του Michael Jackson!
Συνεχίζοντας προς το πάρκο ξεκινάνε τα ψηλά δέντρα του ενώ αριστερά και δεξιά, στις άκρες του πλακόστρωτου, βρίσκονται παγκάκια με κάθε λογής αφιερώσεις, αγορασμένα από απλούς ανθρώπους με ευαισθησίες ή και φαντασία. "For my dearest sister. She would love it here.", "For the best holidays of our lives, Marc - Julie", "In loving memory of our father", "I love you Marian...Will you be my wife?"
Ακριβώς στην μέση του πρώτου πεζό-σταυροδρομίου, ένας ψηφιδωτός κύκλος με την λέξη IMAGINE και μερικά λουλούδια στην μνήμη του αξέχαστου John Lennon. Σ' ένα από τα παγκάκια, ένας γλυκός ήχος κιθάρας, το μελωδικό σφύριγμα του κιθαρίστα και τα γνωστά λόγια "When I find myself in times of trouble, mother Mary comes to me, speaking words of wisdom, let it be. And in my hour of darkness she is standing right in front of me, speaking words of wisdom, let it be" σε κάνουν να ανατριχιάσεις και να φέρεις στο νου έναν άνθρωπο που άφησε ιστορία με την μουσική του. "Imagine no possessions, I wonder if you can No need for greed or hunger, A brotherhood of man, Imagine all the people Sharing all the world".

Πίσω ακριβώς από το δέντρο που κάθεται ο κιθαρίστας υψώνεται επιβλητικό το κτίριο Dakota. Το κτίριο που έμενε ο John Lennon και μπροστά από το οποίο δολοφονήθηκε στα σαράντα του χρόνια, στις 8 Δεκεμβρίου 1980.
Είτε σου αρέσαν τα τραγούδια του είτε όχι, είτε συμφωνούσες με τις αντιλήψεις του είτε όχι, το μόνο που νιώθεις μέσα σε αυτό το σκηνικό είναι σεβασμό προς την μνήμη του. "You may say I'm a dreamer But I'm not the only one I hope someday you'll join us And the world will be as one" τραγουδάει ο κιθαρίστας και όλοι σιγοτραγουδάμε μαζί του.
Φεύγοντας, στέκομαι μπροστά από το κτίριο Dakota, κοιτάζω ψηλά στα παράθυρα και φαντάζομαι τον John Lennon πίσω από το παράθυρο, καθισμένο στο πιάνο του να χαζεύει το πάρκο και να γράφει τις μουσικές που κατάφεραν να αναστατώσουν τον κόσμο...