Παραπονάκι μου

Κατά τα λεγόμενα των "ντόπιων" της Νέας Υόρκης, ο φετινός χειμώνας ήταν από τους πιο κρύους των τελευταίων χρόνων. Με την θερμοκρασία να πέφτει στους -12 και με τον παράγοντα του ανέμου που μερικές φορές ξεπερνούσε τα 15 μίλια την ώρα, ένιωσα πολλές φορές το κορμί μου να μουδιάζει!
Δεν παραπονέθηκα... αγόρασα ένα ζεστότερο, μακρύτερο, αδιάβροχο μπουφάν, κασκόλ, γάντια (διπλά!) σκούφο (από αυτούς που καλύπτουν και τα αφτιά), μπότες με γούνινη επένδυση, έβαλα και ό,τι χοντρό πουλόβερ είχα και βγήκα στην μαρμαρωμένη από το κρύο ατμόσφαιρα για να πάω στην δουλειά μου. Στα πρώτα 10 λεπτά σταμάτησα να νιώθω τα πόδια μου και προφανώς συνέχισα να προχωράω από απλή συνήθεια! Δεν παραπονέθηκα... Είχα στο μυαλό μου τις γλυκές μέρες της άνοιξης που έστριβε στην γωνία και έκανα υπομονή. Έμαθα κι εγώ να χαίρομαι, να απολαμβάνω και να εκτιμώ τις ημέρες που ο υδράργυρος άγγιζε τις θετικές τιμές, ακόμα κι αν ήταν +1!
Περίπου στο τέλος του Απρίλη ήρθε η άνοιξη, φέρνοντας μαζί της βροχή και υγρασία. Δεν παραπονέθηκα...
Μέσα του Μάη άρχισε ο ήλιος να ζεσταίνει το πρόσωπό μου, η βλάστηση τριγύρω μεγάλωνε με γοργούς ρυθμούς, η θερμοκρασία έπαιζε γύρω στους 18 βαθμούς Κελσίου και τότε άρχισα να σκέφτομαι για το υπέροχο καλοκαίρι που περιμένει τον Χρόνο να του ανοίξει την πόρτα. Άρχισα να κάνω σχέδια για τις παραλίες που θα πάω και τις γύρω Πολιτείες που θα επισκεφτώ στα ρεπό μου. Άρχισα να πακετάρω τα χειμωνιάτικα ρούχα και αξεσουάρ (με ιδιαίτερη χαρά!) και στη θέση τους να βάζω τα ανάλαφρα καλοκαιρινά ρούχα μου.
28 Ιουνίου σήμερα και όλο αυτόν τον μήνα αντίκρισα τον ήλιο 4 μέρες! Κι αυτό γιατί σταμάτησε να βρέχει μόνο για 4 μέρες - και όχι συνεχόμενες! Τις υπόλοιπες 24 νομίζεις πως ο καιρός έχει βάλει στοίχημα να σε τρελάνει... και το κερδίζει. Συννεφιά, βροχή, ψιλοβρόχι, καταιγίδες, γκρίζο, μουνταμάρα, υγρασία. Κάθε μέρα! Ο ιδανικός καιρός για καταθλίψεις, νεύρα και εκνευρισμούς.
Ε, πια... παραπονέθηκα!!
Παραπονιέμαι κάθε μέρα σε φίλους και συναδέλφους. Παραπονιέμαι στους φίλους μου στην Αθήνα που με τον αυθόρμητο ενθουσιασμό του ελληνικού καλοκαιριού, μου εξιστορούν τις ημερήσιες εκδρομές τους στις παραλίες. Παραπονιέμαι γραπτά και σε αυτή την σελίδα! Μου λείπει ο ήλιος, η θάλασσα, η ζέστη, ακόμα και ο καύσωνας της Αθήνας!

Εχτές ήταν μια από τις τέσσερις εκείνες μέρες που ο καιρός έχασε το στοίχημα του! Γυρνώντας λοιπόν νωρίς από την δουλειά πήγα στο λιμανάκι της περιοχής που μένω για να αγναντέψω το ηλιοβασίλεμα.
Εικόνες όμορφες. Μυρωδιές που συναντάς στους μώλους των νησιών μας. Έκλεισα τα μάτια και ένιωσα για μερικά λεπτά πως βρίσκομαι σε ελληνικό νησί. Στην Ιθάκη ίσως, την ώρα που όλοι οι θαλασσόλυκοι έχουν επιστρέψει από τις θαλάσσιες βόλτες τους, έχουν αράξει τα σκάφη τους στη μαρίνα κι έχουν βγει στην στεριά για τον απογευματινό καφέ, το ηλιοβασίλεμα και το παραδοσιακό πια νυφοπάζαρο.
Μια γλυκιά νοσταλγία γεμίζει την καρδιά μου. Πόσο μου λείπει η Ελλάδα, η πατρίδα, ο τόπος μου!


Τούτη την ώρα όμως, που όλη η φύση ησυχάζει και τα μικρά ή μεγάλα πλάσματά της πάνε για ύπνο, αν κοιτάξεις λίγο πιο προσεκτικά, σε όποιο μέρος κι αν βρίσκεσαι της γης, θα βρεις την ομορφιά που θα γαληνέψει την ψυχή σου...