Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Αχ, καλοκαιράκι!

Τι ωραίο το καλοκαιράκι... Μπάνια, θάλασσα, ήλιος, φίλοι, καφεδάκια και ποτάκια by the sea, θερινά σινεμά, μυρωδιές βασιλικού και γιασεμιού. Αισθήματα ανοιχτά, χαρούμενα, ζεστά. Λες και ο ήλιος καταφέρνει να μπει βαθιά στις καρδιές μας τούτο τον καιρό και να λιώσει ό,τι κρύο, κουκουλωμένο και απόμακρο κουβαλάμε από τον χειμώνα. Μια γλυκιά υγρασία κολλάει πάνω μας αυτά τα ζεστά καλοκαιρινά βραδάκια χαλαρώνοντας όλες μας τις αισθήσεις, ρίχνοντας τους τοίχους και τις άμυνες τις καρδιάς μας.
Τι ωραίο το καλοκαιράκι… με μυρωδιές και εικόνες να ξυπνάνε αναμνήσεις εφηβικές, παιδικές, μοναδικές. Το τζιτζίκι μέσα στην ησυχία του μεσημεριού να σου θυμίζει τα Μίκυ Μάους που διάβαζες μικρός γιατί δεν ήθελες να κοιμηθείς. Το ψυγείο της ΕΒΓΑ που παίρνει το μάτι σου φευγαλέα έξω από ένα ψιλικατζίδικο να σου θυμίζει τα απογευματινά παγωτά, κεράσματα της γιαγιάς. Ο βασιλικός στην γωνιά του μπαλκονιού να σου θυμίζει τις γλάστρες πάνω στα ασβεστωμένα πεζοδρόμια του επαρχιακού δρόμου. Και οι εικόνες, οι μυρωδιές, τα χρώματα αρχίζουν να ξεχειλίζουν… ο καλαμποκάς τα απογεύματα στην περατζάδα, το ψαροχώρι στην πίσω πλευρά του βουνού, η ΜΥΡΤΩ με άρωμα λεμόνι, τα δεκανίκια του παππού πλάι στην καρέκλα, τα λευκά τσοκαράκια, οι καμπάνες να σημαίνουν την κάθε ώρα, η καινούρια φούστα για την ημέρα της Παναγίας, τα μισοφτιαγμένα κάστρα στην άμμο, 2 χρυσόψαρα αγορασμένα από το πανηγύρι του χωριού, το άρωμα του πεύκου, οι βουτιές από τον μόλο, τα οικογενειακά πρωινά ξυπνήματα, μια φέτα καρπούζι στο χέρι και ότι άλλο έχει χαραχθεί στο μυαλό - όπως φαίνεται για πάντα!
Πόσο εύκολα γυρνάς πίσω σε αξέχαστα καλοκαίρια. Πόσο εύκολα εύχεσαι να ξαναγινόσουν παιδί για λίγο. Κι αφού δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Θεό να με ξανακάνει παιδί, μπορώ να Τον ευχαριστήσω που με άφησε να μαζέψω τόσες γλυκές αναμνήσεις…

2 σχόλια:

  1. Γεια σου Κέλλυ μου!Το λατρεύω το καλοκαίρι,είναι η αγαπημένη μου εποχή!
    Πραγματικά τα καλοκαίρια όταν είμασταν παιδιά ήταν απίστευτα!Αν και εσύ είσαι πιο μικρή από μένα,ειδικά η δεκαετία του ΄80,φαντάζει τόσο αθώα ακόμα,τα μπάνια και τα παγωτά που τα μετρούσαμε,
    αναμνήσεις,είκόνες,μυρωδιές...
    Δεν είμαστε πια παιδιά αλλά να είμαστε καλά και να περνάμε όσο καλύτερα γίνεται,με υγεία και αισιοδοξία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γειά σου Ειρηνάκι! Τελικά έχω καταλάβει ένα πράγμα... τα χρόνια, τα καλοκαίρια κι οι δεκαετίες είναι τόσο αθώα ή τόσο βρώμικα όσο επιτρέψεις! Μπορεί να μην είσαι πάντα με τους "πολλούς" αλλά μπορείς να κρατήσεις μέσα σου όση αθωότητα θες! Απλά συνέχισε να μετράς τα μπάνια και τα παγωτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή