Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Παιδιά των δρόμων ή απλά παιδιά;



Πόσο αφύσικες εικόνες... 5χρονα παιδιά να καπνίζουν σαν 30άρηδες, να κρατάνε όπλα σαν κομάντο ειδικών δυνάμεων, 10χρονα να καπνίζουν ναρκωτικά σαν χρόνιοι ναρκομανείς, 6χρονα να χτίζουν μάντρες σαν έμπειροι οικοδόμοι, κοριτσάκια με γαλάζια φορέματα που αντί να χτίζουν κάστρα στην άμμο να κουβαλάνε φτυάρια πιο μεγάλα από το μπόι τους, μα πάνω απ' όλα παιδάκια ανυπεράσπιστα, πεινασμένα, πονεμένα. Κι όλα, αν κοιτάξουμε λίγο προσεχτικά, έχουν δυο κοινά... πρώτον, αυτά τα μάτια γεμάτα απόγνωση και απορία αν αυτή είναι η ζωή που τους μέλει και δεύτερον μια ζωή που δεν διαλέξανε αλλά φορτωθήκανε με ταπεινή υπακοή.
Και μην μου πείτε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι... σκεφτείτε το λίγο!

3 σχόλια:

  1. Το θέμα Πλώρη μου δεν είναι να πω εγώ τι κάνω ή τι μπορώ να κάνω ώστε να το ακούσουν όλοι και να πουν μπράβο. Το θέμα είναι να δούμε μέσα στην καρδιά μας και να κάνουμε αυτό που μας λέει.. είτε μικρό είναι αυτό είτε μεγάλο, είτε λίγο είτε πολύ. Δεν νομίζω να είναι πολλοί αυτοί που βλέπουν αυτές τις φωτογραφίες και δεν σκιρτίζει η καρδιά τους.
    Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε... το θέμα είναι αν βολευόμαστε ξανά στον καναπέ μας με την δικαιολογία ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!
    Η δράση φέρνει την αντίδραση, η δράση φέρνει το αποτέλεσμα. Άρα σκέψου εσύ τι μπορείς να κάνεις για αυτά τα παιδιά... ή έστω για ένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με αποστόμωσες! Ναι έχεις δίκαιο ξέρουμε καλά και δεν έχουμε δικαιολογίες για τεμπελιά!
    "Η ανθρωπότητα δεν έχει προχωρήσει ούτε ένα βήμα μπροστά, από την στιγμή που υπάρχει έστω και ένα παιδί που υποφέρει."
    Άλμπερτ Αϊνστάιν

    Άλμπερτ Αϊνστάιν

    ΑπάντησηΔιαγραφή