Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Ζωή σαν παραμύθι...

Όμορφος καιρός, καλή διάθεση, η καλύτερη παρέα κι ένας άγνωστος, γλυκά χειμωνιάτικος προορισμός...
Ιωάννινα, Ζαγοροχώρια, Μεγάλο Πάπιγκο.
Μέσα από τις φωτογραφίες, εγώ θα ξαναπάω νοσταλγικά πίσω κι εσείς, αν θέλετε, ταξιδεύετε μαζί μου σε μια μαγική γωνιά της Ελλάδας.

Ξημέρωμα Παρασκευής, από το μπαλκόνι της Πετρούπολης. Έτοιμοι για αναχώρηση...

Κεφάτη μουσική, κουβεντούλα, μικρές στάσεις, γέφυρες, τοπία με ομίχλη, ποτάμια και ρυάκια και κάπου εδώ παίρνοντας μια στροφή στον μικρό επαρχιακό δρόμο προς Πάπιγκο προβάλει θεόρατο, επιβλητικό και αυστηρό το όρος της Τύμφης και αμέσως σου κόβεται η ανάσα. Γιατί όμως; Για το ύψος του; Την γυμνή ομορφιά του; Το μυστήριο που αποπνέει; Περισσότερο θα έλεγα πως σου κόβεται η ανάσα από την απλή συνειδητοποίηση του θαύματος της δημιουργίας του Θεού, για το μέγεθός μας μπροστά στο μεγαλείο Του. Για την μικρότητά μας...

Φτάνουμε στο δωμάτιο και μας περιμένει ένα μικρό παραμύθι... Ολόλευκο, με μικρές μπορντό λεπτομέρειες και τζάκι, ζεστό και φωτεινό, με μικρά παραθυράκια και θέα τα πετρόχτιστα παραδοσιακά σπίτια του χωριού...






Μικρό Πάπιγκο και Κολυμπήθρες. Ένα ξεχωριστό μέρος σπάνιας φυσικής ομορφιάς...




Στο δρόμο προς Μονοδένδρι, για το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, συναντήσαμε λίγη... κίνηση!

Αλλά το μοναστήρι, χτισμένο στην άκρη του βράχου, στο χάος της χαράδρας του Βίκου μας αποζημίωσε και με το παραπάνω...

Αρίστη, Αγ. Μηνάς, Βίτσα, Καπέσοβο, Τσεπέλοβο είναι μερικά ακόμα χωριά που επισκεφτήκαμε. Όλα ξεχωριστά, όλα μοναδικά, όλα με το δικό τους χαρακτήρα, τις πλατείες και τα πετρόστρωτα σοκάκια.
Σάββατο απόγευμα, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, παίρνουμε το καραβάκι για το νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων. Σαν να μεταφερθήκαμε αμέσως σε κάποιο νησί των Σποράδων, με τα λευκά σπιτάκια, τα θαλασσιά παραθυρόφυλλα και ένα καταπράσινο δάσος στην μέση του νησιού. Η θέα των Ιωαννίνων από το νησάκι, στην πιο μαγική ώρα της ημέρας, στο χειμωνιάτικο ηλιοβασίλεμα παρέα με το φρέσκο βορινό αεράκι, είναι μια αίσθηση που θα μείνει αξέχαστη...

Κυριακή πρωί. Ξεκινήσαμε προς Κόνιτσα, Κλειδωνιά, Μάζι και καταλήξαμε στο μοναστήρι της Μολυβδοσκέπαστης, χτισμένο τον 7ο αιώνα και στο παρατηρητήριο των συνόρων του χωριού. Από δω Ελλάδα, από κει Αλβανία! Τόσο κοντά, τόσο απλά...
Κυριακή μεσημέρι, Ιωάννινα. Για να φέρουμε πίσω τον παραδοσιακό γιαννιώτικο μπακλαβά και τσίπουρο και για φαγάκι μπροστά στην λίμνη Παμβώτιδα, στην λίμνη των Ιωαννίνων, στην λίμνη της κυρά-Φροσύνης...

Με τις καλύτερες εντυπώσεις για τα Ιωάννινα, τα Ζαγοροχώρια και τους Ηπειρώτες πήραμε τον δρόμο της επιστροφής... με σχέδια στο πίσω μέρος του μυαλού για την επόμενη εκδρομή μας!

5 σχόλια:

  1. Γεια σου Κέλλυ μου!Μαγευτικές φωτογραφίες,θα ήθελα πολύ να πάω!Φαντάζομαι ότι ακόμα θα ζεις σε ένα όνειρο!Τώρα που το σκέφτομαι, πάμε παρέα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραία πράγματα! Καλοπερνάμε βλέπω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΠΛΑ ΖΗΛΕΥΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή