Κλείσε τα μάτια σου για δυο λεπτά και σκέψου μια λέξη μόνο… ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ.

Προσπάθησε να περιγράψεις τις εικόνες και τα χρώματα που βλέπεις στα μάτια σου, τις μυρωδιές που φτάνουν στην μύτη σου, τις θερμοκρασίες και την υγρασία που νιώθει το κορμί σου, το πρόσωπό σου.

Εγώ, αυτό ακριβώς θα κάνω για να καλωσορίσω την νέα εποχή που μπαίνει δειλά, προσκεκλημένη ή μη, στη ζωή μου.  

Κλείνω, λοιπόν, τα μάτια και γεμίζει το μυαλό μου με βαθύ κόκκινο, με έντονο πορτοκαλί, με ένα εκθαμβωτικό κίτρινο καθώς περνάει ο ζεστός ήλιος μέσα από τα φυλλώματα, που έκαναν το κύκλο τους και παραχωρούν την σειρά τους στα επόμενα, τα νέα, τα πράσινα φύλλα της επόμενης άνοιξης.  

Βλέπω την ομίχλη που αγκαλιάζει τους κορμούς των δέντρων και ξαποσταίνει στους δρόμους. Την νιώθω στα χέρια μου, στο πρόσωπό μου, μια σιωπηλή υγρασία να με αγκαλιάζει ολόκληρη. Την νιώθω στα ρουθούνια μου, στα πνευμόνια μου, μια μυρωδιά νωπή, μια μυρωδιά βρεγμένου φύλλου, μια γνώριμη μυρωδιά που με γεμίζει ασφάλεια, ελπίδα και χαρά. Την χαρά για το νέο ξεκίνημα, την νέα χρονιά (κατάλοιπο των σχολικών χρόνων!), την ελπίδα για την δημιουργία και την επιτυχία. Μα πάνω από όλα με γεμίζει με την σιγουριά πως ό,τι κι αν γίνεται στον κόσμο, όσες συντάξεις και μισθοί κοπούν, όσα χρέη κουρευτούν, όσα εργατικά δικαιώματα παραβιαστούν, πως όσες τρόικες και μνημόνια υπογραφούν, η ζωή δεν σταματάει! Μπορεί να αλλάζει, είτε λίγο είτε πολύ, μπορεί να γίνεται πιο εύκολη ή πιο δύσκολη αλλά έχω την σιγουριά πως, Θεού θέλοντος, πάντα θα ξημερώνει, πάντα τα φύλλα των δέντρων θα χρωματίζουν τον καμβά της φθινοπωρινής μας μέρας, πάντα θα αλλάζουν οι εποχές και πάντα θα έχουμε γλυκές, αλμυρές ή νωπές μυρωδιές να μας ταξιδεύουν!

Καλό, χρωματιστό και μυρωδάτο φθινόπωρο!