Η Πέμπτη Εντολή…

«Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς.»
Σίγουρα δεν εννοείται μόνο ο φυσικός πατέρας και η φυσική μητέρα αλλά αν δεν μπορείς να τιμήσεις τους ανθρώπους που σε έφεραν στην ζωή, πως θα τιμήσεις, πως θα σεβαστείς, πως θα αγαπήσεις τους συνανθρώπους σου; Πως θα τιμήσεις και θα αγαπήσεις τον Θεό σου;

Και μπορώ με άνεση να πω πως κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να συγκριθεί με τη μητέρα, τη μάνα, τη μαμά! «Σαν τη μάνα δεν γίνεται, σαν τη μάνα δεν υπάρχει».



Την αγάπη της μάνας δεν θα την βρεις αλλού… αυτό και μόνο αξίζει όλο σου το σεβασμό, όλη σου την ευγνωμοσύνη και την πιο δυνατή σου αγάπη. Αγάπη δοσμένη με χαρά, δοσμένη με τον απαιτούμενο σεβασμό, δοσμένη με κάθε τιμή που επιβάλει ο ρόλος της στην ζωή σου.
«Και όταν θα έρθει η ώρα και άλλο δεν θα ζει αν δεν έχεις κάνει το χρέος σου θα καίγεται η ψυχή σου» μας τραγουδούν οι Πόντιοι και πίστεψέ με, έτσι είναι…