Είναι άνθρωποι κι αυτα...

Μια υπερπαραγωγή με όλες τις μεγάλες φωνές του 1985 (και του σήμερα!)... Παπακωνσταντίνου, Μητροπάνος, Μοσχολιού, Τουρνάς, Δούκισσα, Καλογιάννης, Πάριος, Τσανακλίδου, Χατζής και τόσοι άλλοι μεγάλοι Έλληνες τραγουδιστές τραγουδάνε για τα "άλλα" παιδιά αυτού του κόσμου. Τα τυφλά, τα πεινασμένα, τα παραπληγικά, τα άλαλα, τα ορφανεμένα, τα ζητιανάκια, τα ασθενικά, αυτά που σπάσαν, αυτά που ορίστηκαν από τα λάθη των γονιών τους, αυτά που μεγάλωσαν σε ιδρύματα... μιλάνε για όλα αυτά τα παιδιά που θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου. Για όλα αυτά τα παιδιά που τους οδηγάει η ίδια μοίρα, ο ίδιος Θεός, για όλα αυτά τα παιδιά που έχουν το ίδιο αθώο χαμόγελο με του δικού σου παιδιού!
Ας ανοίξουμε την καρδιά μας για όλα αυτά τα παιδιά.. έτσι κι αλλιώς "όποια νά'ναι, όπως να'ναι αυτά είναι το αύριο που θα'ρθει."

Τα παιδιά που έχουν στα μάτια την ατέλειωτη νυχτιά (Ελένη Δήμου)
και βαδίζουν ψηλαφώντας είναι άνθρωποι κι αυτά. (Χάρις Αλεξίου)
Και σε εκείνα που κυλάει μες στο αίμα τους αργά (Ρόμπερτ Ουίλιαμς)
της Μεσόγειος το Στίγμα, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χάρης Βαρθακούρης)
Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου. (Χορωδία)
Τα παιδιά που δεν μπορούνε να μιλήσουνε σωστά (Αλέκα Κανελίδου)
κι όμως σου χαμογελούνε είναι άνθρωποι κι αυτά. (Πασχάλης)
Μα και εκείνα που μιλάνε με τα χέρια μοναχά (Βίκυ Μοσχολιού)
και στα χείλη σε κοιτάνε είναι άνθρωποι κι αυτά. (Δημήτρης Μητροπάνος)
Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.
Τα παιδιά που 'χουν κορμάκια γερασμένα σκελετά (Ελπίδα)
ντοκουμέντα του καιρού μας, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Δούκισσα)
Τα παιδιά που γεννηθήκαν σαν τα δέντρα δυνατά (Γιώργος Πολυχρονιάδης)
μα τους σπάσαν τα κλωνάρια, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Βλάσης Μπονάτσος)
Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.
Τα παιδιά των ιδρυμάτων τα αγριεμένα σαν θεριά (Αντώνης Καλογιάννης)
σε κλουβιά παραπτωμάτων είναι άνθρωποι και αυτά. (Μαρινέλλα)
Τα παιδιά που τα χωρίζει των γονιών η διαφορά (Φίλιππας Νικολάου)
Ίδια μοίρα τα ορίζει, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Χριστιάνα)
Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.
Τα παιδιά τα ορφανεμένα σαν μοναχικά πουλιά (Τόλης Βοσκόπουλος)
που δεν βρήκανε κανένα, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Άννα Βίσση)
Τα παιδιά είναι το γέλιο που ομορφαίνει την ζωή (Γιάννης Πάριος)
όποια να 'ναι, όπως να 'ναι, είναι το αύριο που θα 'ρθει (Λίτσα Διαμάντη)
Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.
Τα παιδιά που απλώνουν χέρι, χέρι που έλεος ζητά (Δάκης)
από ανάγκη ποιός να ξέρει είναι άνθρωποι κι αυτά. (Μπέσυ Αργυράκη)
Τις φιγούρες μας τις γκρίζες χρωματίζουν τα παιδιά (Τάνια Τσανακλίδου)
βάζουν κίτρινο, γαλάζιο και μια κόκκινη καρδιά. (Κώστας Τουρνάς)
Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.
Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Κώστας Χατζής+Χορωδία)
Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.