Όταν λέει κάποιος "Για μια ανθρώπινη κοινωνία", τι ακριβώς εννοεί;!

Η αλήθεια είναι πως δεν θα πω κάτι καινούριο… άλλα βλέποντας όλα όσο γίνονται τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, μου επιβεβαιώνεται άλλη μια φορά ο λόγος και το κίνητρο, για τα οποία η κυβέρνηση παίζει όλο αυτό τα παιχνιδάκι. Η εξουσία, αυτή η ξεμυαλίστρα δυνατότητα δηλαδή που έχει κάποιος να επιβάλλει τη θέλησή του σε άλλους καθώς και να ελέγχει ή να υπαγορεύει τις ενέργειες του λαού του και το χρήμα, αυτά τα χρωματιστά υπερτιμημένα χαρτάκια που βάζουν την ζωή σου σε λειτουργία, είτε χαμηλόστροφη (όπως των χαμηλοσυνταξιούχων) είτε υψηλόστροφη (όπως των μεγαλομετόχων την Φιλοθέης). Πόσο κρίμα είναι αυτή η χώρα να μην μπορέσει να ορθοποδήσει ποτέ. Τι κρίμα αυτή η χώρα να μην μπορέσει ποτέ να αποδείξει την αξία της. Και τι κρίμα οι πολίτες (οι περισσότεροι τουλάχιστον) αυτής της χώρας να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι!
Τα νέα μέτρα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ΠΑνελλαδική ΣΟκαριστική Κοροϊδία) έχουν μάλλον 2 κυρίως στόχους… Να πληρώσει ο καημένος μεροκαματιάρης, χαμηλόμισθος και χαμηλοσυνταξιούχος της "ανθρώπινης κοινωνίας" μας από το υστέρημα του τα καλοφάγοτα των λαμόγιων και δεύτερον να μας μουδιάσουν τόσο πολύ ώστε μέχρι να καταλάβουμε τι έγινε, να τα έχουμε καταπιεί – ΚΑΙ ΑΥΤΑ!
Τελικά, πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στις πρώην και νυν κυβερνήσεις για τα φοβερά αποτελέσματα της πολύχρονης εκπαίδευσης που μας παρείχαν με περίσσιο ζήλο! Τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματά της. Τώρα, που αυτά τα μέτρα μόνο στην ταλαιπωρία και την μιζέρια μπορούν να μας οδηγήσουν, απογοητευμένη ακούω ανθρώπους, οι οποίοι στα νιάτα τους κατέβηκαν στους δρόμους για να κερδίσουν αυτόν τον 13ο και 14ο μισθό, να συμφωνούν με μια λογική χαλαρής δημοκρατίας, στην κατάργησή τους. Τώρα, που ενώ θα έπρεπε να πάρουμε όλοι από μια πέτρα στο χέρι και να δείξουμε με δύναμη και πάθος την αντίρρηση και αντίδρασή μας, κανονίζουμε ημερήσιες εκδρομές και ηλιόλουστα καφεδάκια ενόψει Πρωτομαγιάς μιας και η φτώχεια θέλει καλοπέραση, όπως πολύ καλά έχουμε εμπεδώσει…
Μπράβο σε αυτούς, τους άριστους πολιτικούς/εκπαιδευτικούς μας, μπράβο σε μας, τους αξιέπαινους μαθητές τους, τι να πω… κι εγώ ακόμα μουδιασμένη είμαι!

Μελέτη... μικρής κληρονομιάς

Το Τζιμπουτί με επίσημη ονομασία "Τζαμχουρί(γ)ια Τζιμπουτί" είναι σήμερα μια ανεξάρτητη παράλια χώρα στην ανατολική Αφρική με έκταση μόλις 23km² και πληθυσμό 516.055. Είναι η πρώην Γαλλική Σομαλία που ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 27 Ιουνίου του 1977.




Συνορεύει με την Αιθιοπία και την Ερυθραία προς βορρά και με τη Σομαλία νοτιοανατολικά. Το υπόλοιπο της χώρας βρέχεται από την Ερυθρά θάλασσα παρά τον κόλπο του Άντεν. Στην απέναντι πλευρά της θάλασσας, και σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από την ακτή του Τζιμπουτί, βρίσκεται η Υεμένη, στην Αραβική Χερσόνησο. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Τζιμπουτί και η μεγαλύτερη πόλη της Δημοκρατίας του Τζιμπουτί. Η θέση της είναι σε χερσόνησο που χωρίζει τον Κόλπο του Άντεν από το Κόλπο της Τατζουρά. Συνδέεται σιδηροδρομικώς με την Αντίς Αμπέμπα και αποτελεί νευραλγικό λιμάνι. Η Πόλη του Τζιμπουτί φημίζεται για τις παραλίες της και έχει ως αξιοθέατα την Κεντρική αγορά, το εθνικό στάδιο, το Προεδρικό Μέγαρο και το Τζαμί Χαμουλί.



Το Σεπτέμβριο του 2008 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χορήγησε δάνειο ύψους 14 εκατομ. ευρώ προς την αφρικανική χώρα, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που της δημιουργήθηκαν από τις αυξανόμενες τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου.



Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 43,37 χρόνια (41,89 χρόνια οι άνδρες και 44,89 οι γυναίκες).


Αυτές είναι μερικές βασικές πληροφορίες για μια χώρα που φιλοξένησε για λίγα χρόνια ανθρώπους από τους οποίους προέρχομαι... τις μισές ρίζες μου. Εύχομαι η επόμενη έρευνα για την μικρή μου αυτή κληρονομιά να γίνει από κοντά, στους δρόμους και στις παραλίες του ζεστού Τζιμπουτί, της ανατολικής Αφρικής.

Η ζωή ένα παιχνίδι... παίξε και χαμογέλα!

"Smile, without a reason why
Love, as if you were a child,
Smile, no matter what they tell you
Don't listen to a word they say
Cause life is beautiful that way...."



Κάποιος μου είπε πως μόνοι μας ορίζουμε την ζωή μας, τον κόσμο μας, την πραγματικότητά μας. Μόνοι μας διαλέγουμε τι θα αντικρίζουμε κάθε μέρα, τις ασχήμιες ή τις ομορφιές της ζωής. Κάποιος μου είπε κάποτε, πως μόνοι μας φτιάχνουμε την καθημερινότητά μας... Εγώ, λοιπόν, διαλέγω να χαμογελάω ακόμα και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, διαλέγω να αγαπώ σαν παιδί, καθαρά και δυνατά, διαλέγω να βλέπω πάντα την ημέρα ηλιόλουστη και διαλέγω να παίξω την ζωή σαν το πιο ευχάριστο παιχνίδι... γιατί η ζωή είναι πιο ωραία έτσι!
Αυτή είναι η καθημερινότητά μου...

Χριστός Ανέστη!

Μεγάλη Εβδομάδα. Κλίμα κατανυκτικό, διάθεση μουντή, στιγμές συγκινητικές. Πόσο διαφορετικό είναι το Πάσχα μέσα από την Εκκλησία… κι αν προσπαθήσεις λίγο παραπάνω και συγκεντρωθείς στα τροπάρια, στα Ευαγγέλια και στις προσευχές, ανοίγει η καρδιά και νιώθεις τον Χριστό γύρω σου, μέσα σου. Όλα τα λόγια Του, όλα τα πάθη Του ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια της ψυχής σου. Πόση συγκίνηση η περιφορά του Εσταυρωμένου μέσα στην Εκκλησία, υπό το αμυδρό φως των κεριών στον Εσπερινό της Μ. Πέμπτης. Ο στολισμός του Επιταφίου στο κατανυκτικό κλίμα του Μοναστηριού, εμπειρία αξέχαστη. Και οι κρυφές, βαθιές προσευχές και ικεσίες προς Αυτόν που βρίσκεται πάνω στο Σταυρό, στολισμένο με 2 στεφάνια και μερικά λουλούδια, τόσο δυνατές που σιγοπέφτουν δάκρυα απ’ τα μάτια. Και τι χαρά, τι ελπίδα, το Μ. Σάββατο το βράδυ, καθώς τραγουδάμε όλοι μαζί το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος…».
Κι έχοντας περάσει από μια Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, με πόση χαρά ξυπνάς την Κυριακή του Πάσχα. Πόσους και πόσους λόγους έχεις για να γλεντήσεις! Την Ανάσταση, την αιώνια ζωή που μας χαρίστηκε, το έλεος, την ελπίδα και από την άλλη την παρέα, τις μουσικές και τα καλαμπούρια, τα έθιμα, το αρνί στην σούβλα, τα τσουρέκια και τα κόκκινα αβγά. Μια μέρα όλο χαρά!

Εύχομαι ειρήνη στις καρδιές όλων μας… Χρόνια πολλά!

Η φωτογραφία του Εσταυρωμένου είναι από το site http://www.orthphoto.net/
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το φετινό Πάσχα μου!